أمورة بتزقه بعيد وتحاول تخليه يمشى بسرعه وقالت بترد على حسين بصوت عالى
ايوة ايوة يا جدو ده الزبال عاوز الزباله ، انا جايه اهو
زين بيخبطها على رأسها بهزار ويقول
زبال ، دى آخرة اللى يحب عيله مراهقه زيك ، يلا استاذني منه وتعالى نلف شويه بالعربيه انتى وحشانى اوى وعندى امتحانات كتير ومش هاعرف انزل دلوقتى خالص
أمورة
لا روح انت دلوقتى وانا هاكلمك فى التليفون بالليل بعد ما جدو حسين ينام
زين
وعد ، ولا كدابه زى الزبال ، وبعدين هو انتى بتباتى هنا ليه مش ليكوا بيت ولا ايه هههه
أمورة بتبتسم تانى غصب عنها وتقول
لا وعد وكلام رجاله يلا بقى امشى هتودينا فى داهيه ، وبعدين انا قاعده مع جدو حسين لانه تعبان شويه ولازم حد يراعيه
زين بنفس ذات نفس السهوكه بيقول
ياااا بختك ياااجدو حسين، القمر ده قاعد معاك وواخد باله منك
أمورة بتقفل الباب وتسند ظهرها عليه وتضحك على خفه دم وجراءة زين ، وفجأه بتسمع صوت حسين وهو جوه وبيقول