كريمه: اهدى بس يا عبد الرحمن .. لا حول ولا قوة الا بالله ليه كدا بس يا استاذ زين تكسر بخاطرهم … انت مش شايفه هايتجنن ازاى …طيب بلاش ابنى ..ايمان انت مش شايف حالتها عامله ازاى… ما تتكلمى يا حجه توحيدة
توحيدة: انا قولت ان الموافقه والرفض فى ايد زين وانا مقدرش اتكلم
ايمان مبطلتش عياط من بدايه كلام زين: ماما … ارجوكى
توحيدة: اسكتى
عبد الرحمن: وكلامى ليكى يا حجه … انتى نسيتى
زين: الكلام سهل اوى … مثلا انا ممكن اكلمك واقولك كلام قد ايه انا بحبك وبتمنالك الخير وانا من جوايا مش طايقك وبتمنالك الشر كله
عبد الرحمن بنرفزة: قصدك ايه ان بضحك عليهم … تقدر تقولى هاكسب ايه وانا بضحك عليها هاخاد ايه من ان اتجوزها واسافر بيها
زين: الله اعلم يمكن عاوز تكسرها ولا تحقق اغراض حد تانى … هانعرفه مع الايام
عبد الرحمن: الزم حدودك …وعلى فكرة انا عارفك كويس وعارف انك زين الجارحى
زين بسخريه: شوفت اهو انا قولت الايام هاتعرفنا انت عاوز ايه… مجبتش سيرة الثوانى
عبد الرحمن: انا مش فاهم قصدك ايه… انت حد معروف اوى وانا شوفتك قبل كدا فمؤتمر فى جامعه القاهرة
زين: تفهم ولا متفهمش … نهايه الكلام …انا مش موافق
كريمه: طيب يابنى متشكرين… يالا ياعبد الرحمن
عبد الرحمن: يالا فين … انا مش هامشى قبل ما اتجوزها
كريمه: يالا يابنى وعدى الامور دلوقتى وهانتكلم بعدين … فرصه سعيدة عن اذنكوا
عبد الرحمن: انا هامشى دلوقتى … بس ايمان ليا ومش لحد تانى .
عبد الرحمن مشى هو وكريمه
ايمان قامت وقفت: انا معرفش لحد دلوقتى انت مين وتقربلنا ايه وليه اصلا ماما مستنيه موافقتك … بس انا كمان بقولك لو مش هاكون لعبد الرحمن عمرى ما اكون لحد تانى