زين بضحك: ههههههه اووف عليكى انتى… ليليان انا لما قولتلك انا رفدتك يمكن خانى التعبير بس مقصدتش للحظه ان هاسيبك … ياريت متكررش تانى اللى عملتى … لان وقتها مش عارف ردة فعلى هاتكون ايه …ممكن
ليليان بابتسامه: ممكن
زين مسك وشها بايديه وبخفوت: يالا نفذى العقااب
ليليان بتوهان: عقاب ايه
زين: عقاب اللبن يا لى لى. .. وكمان كسرتى كوبايه يبقا عاقبين دبل ياعنى
ليليان اتكسفت: لا لا ابعد يا زين عيب
زين: عيب ايه بس دا انا ناويلك على نيه سودا
ليليان: زي
زين قطع كلامها وباسها برقه وهى للحظه تجمدت بس بعد كدا اتجاوبت معاه وضمته ليها جامد لانها حست انه ممكن يسبها وهى حبته وعشقته
زين بعد فترة بعد عنها بياخد نفسه هو حس انه وصل لمرحله مبقاش متحكم فى نفسه وهو بيحبها وعاوزها تحبه ومش عاوزها تخاف منه وميعرفش انه بقا كل حياتها ليليان حطت وشها فى حضنه من كسوفها منه
زين بحنيه: يالا ننام علشان انا تعبت واليوم كان متعب وانتى كمان اكيد تعبتى
ليليان مشيت معاه راحت على السرير ونيمها فى حضنه وهى مبسوطه ان زين الرجال مش سابها واحتواها
فى الشرقيه
ايمان بتكلم عبد الرحمن فى التليفون
ايمان: بس انا خايفه من مقابله مامتك لينا دى
عبد الرحمن: والله ما تخافى بالعكس امى حبتك جدا علشان انتى صاحبه ليليان … امى طيبه اوى يا ايمى عكس ابويا