زين بنرفزة: بقولك قومى من وشى
ليليان عيطت واتنرفزت: هو انت كل شويه تعاملنى كدا وتتعصب عليا… انت غريب بجد … بص انا مخاصمك مش تكلمنى
زين:نعم… ايه مخاصمك دى ؟!.
ليليان عيطت: مخاصمك يا زين واياك تيجى ورايا واياك تقولى اشربى اللبن وربنا مانا شاربه بس ها.
وجريت وراحت على الاوضه ونامت على السرير وقعدت تعيط هى ليه مش فاهمه هو ليه كدا ليه بتحسه فيه حنيه الدنيا كلها وليه بتحسه قاسى وقلبه حجر وجارح زى اسمه بالظبط
تانى يوم
فى الجامعه
ليليان: سارة انا هامشى بقا اتأخرت على الشركه
سارة: ماشى روحى انتى ومتنسيش تفكرى نخرج مع بعض يوم
ليليان: ماشى هافكر وارد عليكى
فى الشركه
ليليان: انسه سهيله بشمهندس زين جوا
سهيله بسخريه: اه موجود ادخلى … انتى هاتتبسطى اوى
ليليان بصتلها من فوق لتحت: مجنونه دى ولا ايه
خبطت ودخلت لقت واحدة واقفه جنب زين وبتتكلم فى شغل ايه دا لحظه دى بتتكلم فى شغلها مين دى
ليليان: بشمهندس زين
زين: اهلا يا ليليان
ليليان بصت على الواقفه جنبه باستفهام
زين بابتسامه: دى نورا سكرتيرتى الجديدا
ليليان: احم ..مكان سهيله
زين: لا مكانك انتى