زين: خدى كلميها
ليليان اتصلت على سارة
سارة بتنهج من الجرى: الو
ليليان:سارة مالك بتنهجى ليه كدا
سارة: اصل روحت اجيب لماما دوا من الصيدليه
ليليان: دلوقتى … الوقت متأخر
سارة: اعمل ايخ كنت لازم انزل وفى شباب جريوا ورايا وفى واحد انقذنى منهم وكنت بحسبه محترم طلع قليل الادب البجح بيقولى فى وشى انه شاقط واحدة
ليليان: نهار اسود وعملك حاجة
سارة: لا متخفيش عضته وجريت غاظنى اوى بس ايه. امور موت خسارة فى الشقط
ليليان: ههههههه مجنونه الحمد لله انك كويسه … كنت عاوزة اسألك الامتحان دا الساعه كام
سارة: الساعه ٢
ليليان:. ماشى اشوفك بكرا باى
ليليان ادت التليفون لزين
زين: فى ايه مالها صاحبتك
ليليان حكتله وزين ساكت مبيردش عليها
ليليان: لا انت مبتخافش تضحك وبس لا انت بتخاف تتكلم كمان
زين: اممممم بخاف على بوقى يوجعنى
ليليان: لا بجد اتكلم زينا زى الناس العاديه دى حتى فى رياضه اسمها رياضه الكلام
زين: امممم طب تعرفى من وقت ما عرفتك وانا بتكلم كتير
ليليان بفخر: طيب كويس علمتك حاجة ههههه
زين شدها لحضنه: تعالى نامى بقا مش كل شويه اصحى من النوم على صوت كوابيسك دى
ليليان: اسفه مش بايدى الكوابيس دى
زين: نامى وبطلى اسف وشكر كتير
فى الجامعه تانى يوم
سارة: لا قوليلى بجد انتى بتذاكرى من ورايا ازاى حليتى كدا
ليليان: هههههههه والله دا زين اللى شرحلى
سارة: طيب زين دا ليه ميبقاش دكتور ويشرحلنا دا يبقا شرح زى العسل بس تصدقى ممكن نسقط بردوا هانركز فى حاجات تانيه