كاميليا: مش فاهمه ؟!.
ماهى: اقصد اديله احساس انك جايله تتطمنى عليه ..اديله حق الرفض او القبول متحكميش عليه …بدام انتى عارفه انه هايقابلك بالرفض ..وجع المقابله هايكون بمناسبه ٦٠٪ لانك انتى مجهزة نفسك له اصلا…بصى حبيبتى فكرى كويس …وافتكرى انه ابوكى ..وافتكرى انه مينفعش يفوق واولاد زين موجودين وبنته الوحيدة مش موجودة ومش فى دماغها تعبه .
(ماهى قالت كلامها وسابتها تفكر وكاميليا قعدت حزينه مش عارفه تعمل ايه ..طول عمرها امها مرببها على القوة ..وفاجاه بقت ضعيفه مش عارفه تاخد قرار اتجاه ابوها..قررت تطلع تتكلم مع سارة …طلعت لقت مهاب متنرفز من سارة ..دخلت وهما الاتنين سكتوا …ومهاب طلع من الاوضه بعصبيه ).
كاميليا: مالو خالو؟.
سارة بهدوء: متعصب انى روحت شقتى ..ابات فيها.
كاميليا: ليه ؟..
سارة: ليه ايه ؟!.
كاميليا: ليه روحتى ؟.
سارة: علشان كنت موجوعه …روحت انام فيها ..فكرت ان كنت هارتاح لما اشم ريحته …بس تعبت اكتر .
كاميليا: طيب مش من حقى ارتاح انا كمان .
سارة: ترتاحى فى ايه ؟!.
كاميليا: اروح لبابى ..اشوفه؟!…هاتزعلى ؟.
سارة: انا ازعل انك تروحى تطمنى عليه ؟!… انا طول عمرى ما غصبتش عليكى حاجة …حتى لما كبرتى خيرتك تروحيله وتقوليله انك عايشه بس انتى رفضتى .
كاميليا: علشان كنت عاوزة اروحله بيكى …انا بقوى بيكى …انا مش كنت هاروحله وانا كبيرة واخبط على باب شقته واقوله اهلا بابا انا عايشه ايه رايك …طول عمرى على قد ما كنت بستنى اللحظه اللى اشوفه فيها كنت بخاف منها …حكتيلى
اسبابك واللى عملتيه فيه بس لما كبرت …كبرت يا امى …انا مش عارفه الومه على خيانته ليكى ولا الومك على عقابك اللى اختارتيه …بجد مش عارفه .
سارة اتنهدت بحزن: روحى لابوكى يا كاميليا .
كاميليا: هايرفضنى صح ؟.
سارة ابتسمت بحزن: مظنش …روحى حسسيه انك بتحبيه وعمرك ما كرهتيه .
كاميليا: اوك ..بس معرفش هو فين ؟.معرفش الطريق ؟!
سارة: هاخلى خالك يبعت معاكى حد .
فى كليه الهندسه .