عم حسن : اسمعى يا بنتى. مفيش وقت انتى لما جتيلى عشان انقذك منهم كنتى واثقه فيا
ليليان : ايوا طبعا تيته الله يرحمها قالتلى عمك حسن هو الوحيد الى تثقى فيه وانا بحبك جدا عشان كدا جتلك من غير ما افكر
عم حسن : بصى يا بنتى انتى لازم تختفى من انظارهم لاجل غير مسمى عشان كدا جبتك القاهرة لزين الجارحى انا الى
مربيه وعارف قد ايه محترم وراجل وزين الرجال انا عاوزك تتجوزى زين وتعيشى معاه معاه ف بيته وانا قولتله يخليكى تشتغلى وتكملى دراستك ف الجامعه هنا المهم يابنتى تكونى فى حمايته واهلك بس لو عرفوا انك ف حمايه زين الجارحى مش هايقدروا يقربوا منك
ليليان : هو دا الحل ياعم حسن مفيش حل غير دا طب انا ممكن اقعد ف شقه لوحدى مش لازم الجواز …طب اهله يقولو ايه
عليا
عم حسن : اه دا الحل ومفيش وقت ولازم توافقى بسرعه … ومتخافيش مالوش اهل عايش لوحدة …. وبعدين ياستى دا جواز على الورق بس لغايه ما نشوف موضوع اهلك هايوصل لفين
ليليان : ماشى ياعمو انا واثقه ف حضرتك
جة عليهم زين
زين : عم حسن
عم حسن لف لزين : زين تعال سلم على ليليان
زين باصلها لقاها جميله لا دى جميله جدا باين على وشها انها معيطه وتعبانه شكلها رقيق جدا
زين شد عم حسن بعيد عنها