مراد: معلش المسكن هيريحك دلوقتى .
(ميرا غمضت عينها بألم وبعدها ضحكت …مراد استغرب ضحكها ).
مراد: بتضحكى ليه ؟.
ميرا بضحك: على هنا دى …شكلها كيوت لكن لما بتتكلم يا ساتر…متقولش انه يطلع منها دة كله .
مراد: انا اصلا مستغرب ازاى صاحبت ليااان اختى .
ميرا: ليه مستغرب؟!
مراد: ليان رقيقه بطبعها مبنحبش نزعلها …ولما بتتكلم او بتعمل حاجة بتبقى رقيقه…لكن هنا دى متشردة اعوذ بالله .
ميرا: بس عسل والله وباين عليها طيبه .
مراد اتتنهد: بتفكرنى بحد …كانت شبها فى كل حاجة .
( ميرا سكتت وكانت نفسها تسأل مين دى …بس اتحرجت وافتكرت ان الجواز على الورق ).
فى اوضه أسر .
ادهم: ياعم اقعد …خيلتنى .
أسر بغيظ: ااااااه…ابوك اللى شالها من تحت ايدى ..والله كنت هاموتها .
عز: اهدى يا اسر واشرب العصير وروق بالك .
اسر بعصبيه: مش عاوز زفت …الكلبه بقولها تعالى اقولك المنهج تقولى لا كل شئ انتهى …دة انا هاخليه نهايه سودة على دماغ اهلها .
ادهم بملل: يا اسر هاتعمل دماغك بدماغ عيله .
اسر: اسكت خالص انت كمان…بقولكوا ايه اطلعوا برة .
ادهم: تصدق انا غلطان …وانا اللى قاعد بواسيك طلعت مش تستاهل .
اسر بنرفزة: ايه اواسيك دى كمان انت هاتستعبط .
عز: اهدى يا اسر …ادهم قصدو ياعنى بسبب الضرب اللى انت اخدته .
ادهم بهمس: يا حمممااار .
اسر طلع يجرى وراة عز فى الاوضه: ضرب …انا اخدت ضرب طب والله لمعلمك الادب يا كلب .
( ليان سمعت صوت أسر بيزعق خافت يجى يزعقلها..جريت على اوضه زين وليليان تستخبى ) .
ليليان بخوف: بابى افتح بسرعه .
زين فتح الباب: فى ايه يا ليان .
(ليان زقت الباب وزين ودخلت تستخبى وراة الستارة وليليان واقفه مش فاهمه فى ايه ).
ليليان: ليان فى ايه ؟.
ليان طلعت راسهاا: اسر يا ماما جنونته طلعت وبيجرى وراة عز واكيد هاتطلع عليا .
زين ضحك عليها: والله انتى هبله يا ليان… اطلعى ياحبيبتى من وراة الستارة بلاش شغل العيال دة ..انتى كبرتى المفروض .
ليان: على ضمانتك .