فى بيت مهاب .
(هنا قاعدة بتبص على موبايل بتاعها وبتفكر ترد على اتصالات ليان ولا لاه…فى الاخر قررت متردش).
هنا: انا أحسن مردش …مش لازم هى تصالحنى الاول ..لازم انا اللى ابدأ انا غلطت ولازم اعتذرلها …هاستنى نروح بكرة انا وماما …هاتبقى مفاجاه حلوة .
عند مراد الالفى .
(مراد خرج من المقابر مهموم ..كان فاكر انه لو اتكلم مع سارة هايهدى …بس اللى حصل العكس …اتخيلها وهى بتعاتبه ..اتخيلها وهى بتقوله ايوة انت السبب انت اللى حسستها بكدة …انت خاين …انت خاين …نظرتها قبل ما تموت لسه فاكرها نظرة انكسار …طول الطريق وهو سايق مش مركز …تركيزة كله ف سارة ..ليه حاسس كانها ماتت امبارح مش بقالها سنين ميته ..ليه وجعه كانه جديد …ليه مرحش ..ليه …الف سؤال وسؤال جواة ..وصل بيته بصعوبه …طلع شقته لقى زين واقف مستنيه ).
مراد بتعب: زين …ايه اللى جابك .
زين: ليه روحت لسارة فى وقت متأخر كدة .
مراد: كنت تعبان وعاوز اتكلم معاها .
زين: انا موجود أهو …اتكلم معايا ..اطلبنى وثوانى هاتلاقينى قدامك .
مراد: محدش هايقدر يريحنى ويفهمنى غيرها .
زين: وارتحت ؟.
مراد بتهكم: لا .
زين: طيب يالا ندخل نتكلم .
مراد: طيب .
( مراد وزين دخلوا وقعدوا ومراد فضل ساكت ومبيتكلمش وزين احترم سكوته …وسكت ).
مراد: ما تقوم تروح لمراتك وتنام .
زين: زهرة ضايقتك فى ايه .
مراد رفع حاجبه وضحك: يخربيتك يا زين انت عارف علاقتى بزهرة .
زين: انا عارف انت بتتنفس كام مرة فى اليوم .
مراد: وامتى الحسار هايفك …امتى هاتحرك براحتى …امتى هاحس انى مش متراقب .
زين: لغايه ما قلبى يطمن عليك .
مراد: وهايطمن امتى يا صاحبى .
زين بهدوء: لما ترجع لحياتك تانى.
مراد: يبقى عمرة ما يطمن ابدا يا زين .