ماهى قاعدة على كرسى الهزاز وسرحانه وبتردد جمله واحدة بهمس: ليان زين عز الدين الجارحى …زين الجارحى.
مهاب قرب منها وباس خدها: سرحانه فى ايه ..وبتقولى ايه وانتى سرحانه.
ماهى بتوتر: سرحانه …عادى …كنت فين ؟.
مهاب: كنت بطمن على هنا مش عارف متعشتش ليه ؟.
ماهى: متقلقش يا حبيبى هى فى مشكله عندها مع واحدة صاحبتها …فا زعلانه بسبب كدة .
مهاب: امممم …طيب وانتى اتكلمتى معاها ياعنى .
ماهى: متقلقش وبكرة هاحلها المشكله دى .
مهاب: ربنا يخليكى لينا …ماهى تعرفى ان هنا شبها اوى .
ماهى: مين …قصدك سارة .
مهاب: اه .
ماهى بابتسامه: لا مش فى الشكل ..بس شخصيتها اه دبش زى سارة .
مهاب بحزن: يارب ما يكون حظها زى سارة .
ماهى بتفكير: ياااارب .
فى بيت الجارحى .
زين باستغراب: ليليان بتعملى ايه ف التراس لوحدك.
ليليان مسحت دموعها بسرعه: مش حاجة يا حبيبى بس كنت بشم هوا .
زين قعد جنبها: ياعنى لما تمسحى دموعك بسرعه مش هاخد بالى مثلا انك معيطه .
ليليان بصوت مبحوح: لا مش بعيط …عادى كنت سرحانه …تلاقى عينى دخل فيها حاجة بس .
زين بعتاب: من امتى وانتى بتكدبى عليا يا لي لي .
ليليان: مبكدبش والله يا حبيبى …فعلا كنت سرحانه .
زين: سرحانه بزعل ..ليه بقى .
ليليان: متشغلش بالك بيا يا زين كفايه مشاكل الشغل وكمان مشاكل الولاد ..هابقا انا وهما .
زين: انتى وهما !…مالك يا قلب زين اول مرة تزعلى ومتجيش تنامى فى حضنى وتحكيلى .
ليليان نامت فى حضنه: كنت بحاول اقلم نفسى ان ابعد عنك وقت زعلى …بحاول اتعود اكيف نفسى ازاى لما اكون زعلانه …بس للاسف فشلت …حتى وانا زعلانه عارفه من جوايا ان راحتى فى حضنك .
زين: وليه تبعدى اصلا …منا اهو …ليه البعد .
ليليان بصوت مبحوح: هايجيلك ف يوم وتشتكى منى .
زين بحزن: انا ! …انا يا ليليان اشتكى منك ..انا طول عمرى بقولك حاجة واحدة …انا عايش علشانك بحارب فى الدنيا دى علشانك ..تقومى تقولى اشتكى منك …انا زعلان اوى منك .