ليان: هو انتى يا مامى كنتى فرحانه فى كتب كتابك .
ليليان بابتسامه: عاوزة الحق .
ليان: طبعا .
ليليان: بصى كدة على ميرا .. انا كنت زيها بالظبط زعلانه ومخضوضه وحاسه ان اتسرعت …بس يا ميرا اللى تخافى منه ميجيش احسن منه .
فى اوضه مراد
مراد: لسه جاى يا استاذ عمر .
عمر: ايه هو دة …ايه ياعم ياعنى تقولى كتب كتابى كمان ساعتين البس وتعال فقوم البس واجاى .
مراد بسخريه: وايه أخرك يا عمر.. بتعمل مسكات ولا شعرك .
عمر: هيهيهيهيه .. خفه ..بطل ظرافه .. فى ايه بجد وعروسه ايه دى… دة احنا لسه كنا سايبن بعض اول امبارح .
مراد: حوار كبير اوى هاحكيلك عليه بعدين … يالا نطلع المأذون زمانه على وصول .
( عمر شريف زميل مراد فى شغله وصديقه المقرب .. فادى طويل وعيونه زرقه وبشرته محمرة على طول ).
( عمر ومراد خرجوا وعمر لمح ادهم فى التراس ).
عمر: بقولك روح انت لابوك وانا هاسلم على الواد ادهم.
مراد: طيب متتاخرش عاوزك تكون شاهد على الجواز انت ومراد .
عمر: طيب .. هاسلم عليه واجيبه واجاى .
( عمر لسه رايح على التراس ظهرت فى وشه ليان ) .
عمر: ازيك يا ليان .
ليان بابتسامه باردة: اهلا .
عمر: اخبارك يا عسوله فى كليتك .
ليان: تمام يا ابيه .
عمر ضحك بخبث وقرب منها وهمس: شاطرة بتفهمى الدرس كويس .
ليان بدموع: لا ازاى انا فهمته اوى …عن اذنك .. يا ..يا ابيه .