مراد: يارب
صباحا فى بيت الجارحى
( الكل متجمع على السفرة … ميرا متوترة من مراد ونظراته …زين مستنى قرار مراد وميرا .. واذا فاجاه مراد يرمى قنبلته فى وش الكل )
مراد: بابا … انا لما صحيت كلمت المأذون يجى على ٨ بليل كدة .
ادهم: مأذون ايه ؟… مين هايتجوز .
ليان: ابيه هو احنا عندنا فرح ؟!.
اسر: مأذون ايه ..وفرح ايه ؟.
مراد: اهدوا شويه .. دة كتب كتابى انا وميرا .
( الكل اتصدم من جمله مراد حتى ميرا اتصدمت انه قرر عنها وقرر انه كتب الكتاب بليل لدرجاتى هى ايه ملهاش رأى ).
ميرا بتحدى: بس انا لسه مقولتش رأى ..
مراد ببرود: مش مهم .
ميرا بنرفزة: هو ايه اللى مش مهم .
زين: استنى يا مراد …رأيك ايه يا ميرا .. قولى قررتى ايه ؟.
ميرا بارتباك: انا قررت ..انه لا .. نشوف حل تانى .
مراد ببرود: بصى انتى معندكيش حريه الاختيار اصلا .. واللى فى موقفك المفروض ميتكلمش يحمد ربنا انه اخيرا فى حل
يطلعك من المصيبه دى .. المصيبه اللى انتى حطيتى نفسك فيها بكل ساذجه …فى واحدة فى عمرك تمضى على ورقه من غير ما تبص .. انتى عارفه اللى انتى عملتى دة اسمه ايه .. اسمه ساذجه .
ميرا اتعصبت وقامت وقفت وتقريبا زعقت: انت بتتكلم كدة ليه .. وكأنى انا اللى اذنبت .. وساذجه ايه انا ايه عرفنى انه شخص زباله دة ف مقام عمى … ولعلمك القسيمه كان ملزوق عليها ورقه تانيه …ومحدش قالك تتكرم وتحل مصيبتى .
مراد وقف وزعق هو كمان: وطى صوتك…اوعى تنسى نفسك مين ولا تفكرى تعلى صوتك فى بيت الجارحى .. اصل واقسم