مهما كان دة ابوة وهو بيحترمه مكنش ينفع يغضب ويعلى صوته بالشكل دة ..اتحرك ناحيه الباب وقفله بهدوء ).
مراد بإحراج: بابا … انا اسف .
زين بعتاب: مش عاوز اسف .. وان كنت فاكر ان بفتحلك الباب علشان صوتك العالى .. فا لا انت كبير بما فيه الكفايه وعارف ان اللى عملته غلط مش هاجاى وانت بالعمر دة واربيك من جديد .. انا بفتحلك الباب علشان انا قولت اللى عندى وخلصت وانت
قولت اللى عندك ورفضت يبقا خلاص مالوش لزمه الكلام .
مراد: طيب ليه انا يابابا… اشمعنا مش أسر او ادهم .
زين: اشمعنا … علشان انت ابنى الكبير … فكرت فى ضهرى وسندى يقف جنبى فى طلب طلبته منه .. اشمعنا مش اسر
علشان خاطر اسر بيحب خطيبته وهايتجوزها مش هاجى انا واكسر قلبهم … واشمعنا مش ادهم علشان انت عارف وفاهم كويس ادهم لا ليه .
مراد بتهكم: ياعنى انا اللى قلبى فاضى ومش بحب .
زين بهدوء: فى حد فى قلبك مظنش… مكنش دة يبقا حالك .
مراد: ومالو حالى بقا يا بابا …وياعنى الجواز والحب هايعدل حالى.
زين بتهكم واضح: اه .. ومتحكمش على المواضيع بالظاهر …لما تكبر تبقى تفهم .
مراد بيحاول يتحكم فى اعصابه: ياعنى هو كامل قال مفيش حل غير كدة.
زين: اه مفيش غيرة لو ف غيرة مكنتش فكرت فيك من الاساس …مكنتش اتصور فى يوم من الايام ان ابن زين الجارحى يبقا كدة ..ابوة يطلب منه طلب …ويرفض بالشكل المهين دة …مراد انا لما قولتلك اتجوزها مش قولتلك اقطع من جسمك ايد ولا رجل .. بلاش افورة .