عبد الرحمن: يلا انا هاقفل هاتعوزى حاجة اجبهالك
ايمان: لا يا عبد الرحمن شكرا
عبد الرحمن: سلام يا قلبى
ايمان قفلت وخرجت تشوف مين كان بيرن وسألت مامتها
ايمان: ماما مين كان بيرن الجرس ؟.
توحيده: دا احمد كان جاى يسألنا فى حاجه عاوزينها
ايمان: اه فيه الخير … انا كنت بحسب سهى
توحيدة بضيق: لا مش زفته
ايمان: اه من حق يا ماما مين الراجل الى كان واقف فى كل حاجة يوم ميت بابا
توحيدة بارتباك: وانتى شوفتيه فين … انتى كنتى تعبانه ونايمه هنا
ايمان: دى سهى اللى يومها سألتنى.
توحيدة: دا قريبى من بعيد وبيشتغل فى السعوديه ومتجوز ولما عرف جة على طول ومشى عشان سايب مراته لوحدها… وبعدين قصرى من البت دى عشان هاتوقعك فى مشاكل
ايمان: حاضر … والله انا كمان مخنوقه منها دى لازقه فيا لزقه.
فى شركه الجارحى
سهيله: زين باشا … الوفد الالمانى وصل
زين: طيب حضرى الورق وبلغى مراد
سهيله بخبث: تمام … بس فى مشكله ليليان مجتش لغايه دلوقتى
طبعا سهيله كانت فى نيتها توقع ليليان فى مشكله لتاخيرها
زين: مش مشكله عادى انتى الى هاتحضرى معايا الاجتماع … جهزى كل حاجة
سهيله خرجت وفى نفسها لا بقا دا اكيد الموضوع فى إن ولازم اعرفها