مراد بتهكم: عمتك اللى عرفتيها امبارح… ههههههه… ضحكتينى … انتى لحقتى تقولى عمتى والجو الاهبل دة يابت ..ماتلمى نفسك… وبلاش ام الجو الغلط اللى انتى داخله فيه .
ميرا بغضب: انا مش هاسمحلك تتكلم معايا كدة.
اسر: هو عندة حق انتى الوحيدة اللى كنتى معاها .. فى ايه وصلها لكدة .
ميرا بصتلهم والدموع فى عنيها وبتحاول تكتمها: انتو بتتهمونى بايه…انا هاعمل فيها ايه.. بس انتو صح.. انا اللى اتعاملت
معاكوا… وكانى اعرفكوا .. بس اسفه.. انا هانسحب من حياتكوا…عن اذنكوا.
( ميرا جريت على الاوضه تغير هدومها …وليان راحت وراها تهديها ).
ليان: معلش يا ميرا … هو ابيه مراد طبعه صعب .
ميرا عيطت: ياريته هو بس .. هاسكت بس دة كمان اسر اخوكى ونظرات الاتهام فى عين ادهم كمان … يبقا فعلا انا لازم
امشى .
ليان: بس والله …
ميرا قطعت كلامها: لو سمحتى لغايه هنا وكفايه… كله الا الاتهامات دى .
( ميرا لبست ومسحت دموعها … وخرجت وبصتلهم كلهم بقهر ومشيت ).
عز: على فكرة بابا لو عرف هايبقا نهارنا اسود.
مراد بحدة: متفكرش فيها …فكر فى امك ونطمن عليها .
( زين هدى ليليان من نوبه الخوف اللى كانت فيه … ونامت فى حضنه … كانها بيبى لقى حضن امه ..زين سمع خبط على الباب .. انسحب بهدوء ).
زين: خير يا ليان .
ليان: بابى … مامى كويسه.
زين اخدها فى حضنه وباسها فى جبينها: اه يا حبيبتى كويسه… وهى نامت دلوقتى .. تحبى تشوفيها .
ليان بتوتر: خلاص يابابى بدام قولت انها كويسه .
زين: مالك يا ليان .. فى ايه .. عاوزة تقولى ايه ؟.
( ليان خايفه تقول لزين على كلام اخواتها لميرا …خايفه من ردة فعل زين … وخايفه على اخواتها من زين .. ابوها لما بيتعصب
بيقلب البيت كله .. وفى نفس الوقت خافت على ميرا.. حست انها وحيدة وملهاش حد ).
زين: بتفكرى فى ايه يا حبيبه بابا .. قولى على طول .
ليان بارتباك: هاقول بس .. اوعدينى تاخد الموضوع براحه .