زين بغيظ: ايه مش طايق نفسه دى انتى كمان …طفوا النور وناموا .
عند ميرا
( ميرا كلمت احمد وطمنته عليها وحكتله على اللى حصل وقد ايه زين محترم وليليان عمتها جميله وطيبه .. وشكرته على وقفته معاها … قفلت مع احمد وحست بالراحه والامان فى البيت دة …قامت وصلت فرضها وفضلت تدعى لربها انه يكون
جنبها ويعدى محنتها على خير. …حست انها عطشانه … قامت تجيب ميه من المطبخ ).
مراد: بتعملى ايه ؟!.
(ميرا بخضه كان هايقع منها كوبايه الميه لولا ان مراد لحقها ومسكها .. ودة خلاه قريب منها جدا ).
ميرا حاطه ايديها على قلبها: خضتنى .. هاكون بعمل ايه بشرب ميه .
مراد: اممم وخارجه ازاى بشعرك والبجامه دى ..هو انتى متهايلى محجبه ولا لابسه منظرة وخلاص؟!.
ميرا بفزع وحسست على شعرها: ها ؟… غمض عيووونك .
مراد بدهشه: نعم ؟!… اغمض ايه ؟.
(ميرا حطت ايدها على وشه وقفلت عيونه وبعدها جريت على الاوضه …تستخبى فيها ).
زين واخد ليليان فى حضنه وبينفخ بضيق: ليليان عاوز انام .
ليليان بضحك: معلش يا حبيبى استحمل … هانعمل ايه دة ابننا … مين هايستحمله غيرنا .
زين بغيظ: ياربى منا مستحمله اهوو… بس بجد عاوز انام … الواد دة صوت شخيررة عالى اوى .
ليليان بضحك: اة اوى … معرفش طالع لمين ولا انا ولا انت بنشخر اصلا .
( زين حاول يغمض عينه مش عارف ينام من صوت ابنه ولا من حركته المستمرة فى السرير).
ليليان برقه: زينى .
زين مغمض عيونه: اممم.
ليليان: تفتكر الزمن بيعيد نفسه ؟!.
زين بتنهيدة وفتح عيونه: بيعيد نفسه للاسوء .
ليليان حطت ايديها على وشه بحب: مفيش اسوء طول ما زين الرجال موجود.