( ليليان مسكت ايد ميرا وخرجوا ).
مراد بإستغراب: عمتو !
زين بتحدى: اه عمتوو… وحسك عينك تعاملها معاملتك الجافه دى تانى … وبطل تلميحاتك السخفيه دى .. انت لو مالكش
فى الستات هاقول معلش طبعه كدة … بس انت خاربها على رأى عز .
مراد: دة انت بترقابنى بقا يا بابا .
زين بتحدى: اه ومش هاسكت كتير على عمايلك السودة انت واخوك … واعرف حاجة انكوا لسه مش جبتو أخرى … لو جبت
اخرى معاكوا يبقا نهاركوا اسود …حذاررى منى يا مراد .
مراد: لا اعوذ بالله من اخرك يا زين باشا … ربنا يبعد غضبك علينا .
زين بضيق: اتفضل على الاكل .
( الكل قاعد على السفرة وميرا حست انها غريبه يمكن علشان اول مرة تشوفهم … زين وليليان وليان وعز ومراد الالفى
حست بطيبه قلبهم اتعاملوا معاها بتلقائيه .. لكن اسر متحفظ فى الكلام معاها وادهم حسته دمه خفيف بس حذر فى التعامل بردوا معاها لكن مراد حست بضيقه منها ونظراته الحادة … لفت انتباها مراد الالفى وانه سرحان وفى نظرة حزن فى عينه وادهم اللى دايما بيبصله وكأنه اخد منه حاجة … وليان وعز اللى صوت ضحكهم عالى وحركاتهم وكأنهم اطفال وأسر اللى كل شويه يبص فى تليفونه بضيق وزين وليليان اللى فى وادى تانى لوحدهم … لاحظت هو بيقطلعها الاكل بيهتم بأكلها
ومش مكسوف من عياله .. قد ايه الحب بينهم جميل ).
فى الشرقيه
وتحديدا فى مزرعه يوسف القاسم
يوسف بغضب: ياعنى ايه هربت منكوا… انتو اتهطلتوا …ولا خرفتوا.