بنتى… انتى من ريحه الغالين مش كفايه اتحرمت منهم سنين هايبقا ولا هما ولا اللى من ريحتهم .
زين: هى اصلا مين قالها انها ممكن تبعد عن هنا دة بقا بيتك وحياتك وانا اعتبرينى ابوكى وليليان امك ويارب يقدرنا نحاول نعوضك عن بعدهم عنك .
ميرا: ربنا يخليكوا بجد انا عمرى ما شفت فى طبيتكوا ولا هاشوف .
( مراد الجارحى دخل بيهبته وبص عليهم لقى امه بتعيط قرب منها ).
مراد بلهفه: مالك يا أمى .. بتعيطى ليه ؟.
ليليان بدموع: مفيش حاجة يا حبيبى بس كنت مخنوقه شويه .
مراد عقد حواجبه: مخنوقه من ايه … ولا عاش ولا كان اللى يخنقك فى وجدنا .
( ميرا حست بإحراج شديد من كلامه .. وحست ان كلامه عليها وتلميحاته ونظراته بصت فى الارض بإحراج … زين باصلها واضايق من ابنه االى كان قاصد يرمي كلامه وفهم ان مراد اول واحد مش مرحب بيها فى حياتهم ).
زين بضيق: مخنوقه وفى وجود ابوك يا مراد … شئ عادى ملهاش لازمه تلميحاتك دى .
مراد: احم انا بس قلقت عليها ولا تلميحات ولا حاجة .. هو انتى مش هاتغدينا ولا ايه يا ماما .
ليليان: لا ازاى هاقوم اهو … تعالى معايا يا ميرا .
ميرا بإحراج: حاضر يا طنط.
ليليان وقفت: طنط ايه …لا قوليلى يا ماما .
(ميرا سكتت بإحراج وبصت فى الارض …وزين فهم انها مش قادرة تنطق اسم ماما لحد تانى غير امها وعذرها … بص لليليان … وليليان فهمت نظرته ليها ).
ليليان بضحك: ولا اقولك قوليلى يا عمتو … انا اتحرمت من كلمه عمتو وخالتو.
ميرا بشبح بابتسامه: ماشى يا عمتو .