مجهول ١ بصوت عالى: زين باشا .
( زين سمع صوت ومكنش غريب عليه ابدا وافتكرة بسرعه أمر للحراسه يوسعوله … وجه عليه راجل) .
زين بدهشه: احمد ازيك … لسه فاكر تيجى يا راجل ..دورت عليك كتير .
احمد بإحراج: معلش اعذرنى على الطريقه اللى دخلت بيها بس انا عاوزك ضرورى .
زين: أمرنى دة انت من ريحه الغالى .
احمد: انا كنت عاوز بس اقدملك …
( احمد حس ان مفيش حاجة فى ايدة بص حواليه بسرعه)
احمد بصوت عالى: ميييييييرا .
زين: مين ميرا !.
احمد بخوف: ميرا البنت اللى كانت معايا … هى فين .
واحد من الحراسه: سابتك قبل ما تكلم زين باشا ودخلت فى الشارع الجانبى لشركه .
( احمد جرى وراح الشارع وكلهم وراة زين واولادة اللى مش فاهمين فى ايه ومين دة ومين ميرا ومراد والحراسه وراة … احمد لقاها ماشيه بسرعه ).
احمد بغضب: ميررررررا .
(ميرا وقفت ولفت اتفاجئت بيهم كلهم … ونظراتهم المصدومه خافت من نظراتهم ورجعت خطوة لورا).
زين بصدمه: ميرا !… انتى بنت عبد الرحمن .
احمد بفخر: مش قولتلك هايعرفك على طول .
ادهم بصدمه: مين دى يا بابا دى نسخه من ماما .
مراد الالفى بذهول: سبحانك يارب … ليليان واقفه قصادى .
زين بفرحه: تعالى هنا قربى .