سارة: سامر مالك ؟.
سامر: اتبهدلت ياختى .
سعاد: يالهوى ابنى … مالك يا ضنايا .
عبدالله: سندو معايا يا مراد وقعدو بس… اصله عامل زى التور قطم ضهرى.
سامر: تشكر يا حج.
مراد: ايه اللى عمل فيك كدة.
سامر: اه يا اخويا اخدتها وخلعت وسبتنى … وانا بدور على الهانم فى المول ..لقيت مجموعه ناس جايه جرى وبتضررب فيا .. اللى فهمته وانا بنضرب انهم متهمنى ان سرقت شنطه واحدة … امن المطار جه واخدنى على القسم وفين وفين لما مسكوة الواد والحمد لله طلعت سليم واتصلت على بابا يجى يضمنى فى القسم.
(سارة فى اللحظه دى مقدرتش تمسك دموعها اكتر من كدة جريت وعيطت فى حضن اخوها )
سارة: انا اسفه انا السبب .. لو مكنتش خرجت وزعلت مكنش دة حصل فيا .
سامر: لا متقوليش انك بتحسى زينا .. وبتعيطى وخايفه عليا .
( اتكسفت من سامر وجريت على اوضتها ومراد اضايق منه ).
مراد يضيق: مكنش لازم تحرجها كدة.
سامر: مالكش فيه .
عبدالله: سامر احترم نفسك مش عاملى حساب ولا ايه .. انت غلطت فى اختك وعيب كدة .
مراد بضيق: عن اذنكووا .
عبد الله: ما تقعد يابنى دا انا ملحقتش اشوفك .
مراد: لا عن اذنك ياحج
عند زين وليليان
(ليليان صحيت من النوم ملقتش زين جنبها عرفت انه لسه زعلان منها .. هى فعلا غلطت بس خانها التعبير … فضلت تفكر كتير تروحله وتكلمه تانى ممكن يصدها تانى طيب لو صدها تانى هو كدة خلاص فعلا استغنى عنها … فكرت مرة وراها مرة فى الاخر قررت تروحله وزى مايحصل ..يحصل )
ليليان: زين .
زين لف وشافها واقفه بعيد خايفه تقرب: تعالى . واقفه بعيد ليه .
(ليليان اتحركت بصعوبه قد ايه هى مكسوفه من نفسها على اللى عملته لدرجه انها حطت وشها فى الارض ومعرفتش تتكلم
).
زين قرب منها وباس جبنيها: ارفعى راسك دايما لفوق انتى ليليان الجارحى اوعى توطى راسك لحد ابدا.
ليليان عيطت.: بس انت مش حد … انت زين … جوزى وحبيبى انا غلطانه واسفه … بس والله خانى التعبير .انا .. انا .. انا يازين مكنتش اقصد انك انانى بمعنى الكلمه .. انا غبيه مش المفروض اقول كدة… بس والله مش عارفه اوصفلك عن اللى جوايا… انا حياتى صعبه جدا وشوفت حاجات كتير فى حياتى … انا مش عاوزك تفضل فى دايرة الانتقام الدايرة دى وحشه هاتخسرنا بعض … زين انت كنت نايم وانا صحيت شوفت البحر سرحت وافتكرت كل حاجة مرت فى حياتى افتكرت عمى