ليليان ارتبكت: ايوا .
زين: حبيبتى ليه قافله بالمفتاح.
ليليان: كنت بلبس .
زين: طيب افتحى .
ليليان: احم ضرورى.
زين: لي لي افتحى انا زهقت .
(ليليان فتحت الباب نص فتحه وطلعت راسها بس واتصدمت انه هو كمان لابس بدله ومعاه بوكيه ورد رقيق جدا ).
ليليان: ايه دة انت غيرت هدومك .
زين: اممممم بقالى ساعه وزهقت … انتى واقفه كدة ليه اطلعى .
ليليان: زين الفستان قليل الادب اوى … انا بجد مكسوفه اطلع بيه .
زين مثل انه زعلان: خلاص انا مش هاضغط عليكى اقلعيه وتعالى .
ليليان: لا خلاص .. هاطلع اهو .
( ليليان طلعت فعلا من وراة الباب وكانت حوريه من الجنه الفستان كانه متفصل ليها مخصوص هو كان متخيل يبقا حلو بس مش لدرجاتى الفستان والجزمه وشعرها ورقتها .. زين قرب منها وباسها من شفايفها ).
زين بهمس: انا كنت متخيل يطلع حلو بس مش اوى كدة الفستان حلو عليكى اوى … لفى ورينى ضهرك .
ليليان: لا بلاش تحرجنى .
زين: طيب تعالى نطلع على سطح اليخت .
ليليان: لا مينفعش حد يشوفنى .. انا محجبه.
زين: اولا انا اتحركت باليخت فى عرض البحر… مفيش حد حوالينا … انا عاوزك براحتك … القريه دى كلها ملكى انا امرت محدش يتحرك ولا يطلع بالمركب او يخت اسبوع علشان نكون براحتنا .
(زين اخدها وطلع على السطح اللى كان متزين بالورد والبلالين ).
زين: عجبك ياقلبى .
ليليان: اوى ربنا يخليك ليا .
زين قرب منها ومسك ايديها: ليليان من اول ما عرفتك وانا اتمنيتك لياااا فى كل لحظه .. عمرى ما حبيبت .. حبيتك انتى … عمرى ما خوفت .. خوفى متثمل فيكى … بقيتى جزء منى … بقيت معرفش انام الا وانتى فى حضنى … بقيت اعشق ضحتك كلامك هزارك حتى دموعك شعرك ريحته دة كله بقيت مهووس بيهم … انا عنيت كتير وانتى جنبى فى كل مرة كنت