الباشا: ازاى .
على: خرجنى من هنا الاول.
الباشا بغضب: انت بتسااااوم ابوك يا على … ابوك اللى اتزل وراح لزين الجارحى علشان يستسمحوا ويعفو عنك ومشى من عندة مكسور بتساومه ياعلى بعد دة كله.
على: يابابا مقصدتش صدقنى … بس انا خلاص جبت اخرى والمحامين بيقولولى انه القضايا اللى عليا توصل للاعدام .
الباشا بهدوء: متخفش وحياتك ابوك .. لو ما زين الجارحى طلعك منهم لاقتلك مراته .
على: اه يابابا خد بحقى … بص ركز انت فى الصفقه الايام دى وانا هاستحمل وانت بعد ما تضرب ضربتك طلعنى من هنا انشالله تهربنى .
الباشا: هاطلعلك منها ياعنى هاطلعك انا لايمكن اسيبك هنا اكتر من كدة… قولى الورق فين ؟.
على: ورق الصفقه هاتلاقى فى خزنه فى البنك باسمى انا خبيتها هناك قبل ما نورة الزفته تتكل على الله .
الباشا: هى اللى جبتهولك ؟
على: اه جبته وساومتنى عليه الورق قصاد اكتب عليها رسمى علشان الهانم كانت حامل … اقنعتها انى هاكتب عليها بنت التيت مش رضيت تدهولى … روحت بعت رعد مخلص عليها والورق تحت ايدى .
الباشا: طيب ليه فكرت تلبسها لمراد ليه الشوشرة دى اهو زين الجارحى فتح علينا ابواب جنهم .
على: كنت عاوز اعمله بلبله فى شغله وعند ام سارة انا عاوزسارة كدة مش عاوزها تتجوز وتحب وتتحب .
الباشا: على فكرة اللى لبسك قضيه قتلها.. مش زين .. دة مراد الالفى .. ابن ال… جاب البواب واعترف على رعد وعليك … بس انا سفرت رعد برة مصر لغايه مالموضوع يهدى وينزل باسم جديد .
على بتهكم: ياعنى تسفر رعد اللى شغال عندك برة … وانا ابنك سايبه فى القسم محبوس مع الاوباش دول .