فى بيت الجارحى
(زين قفل التليفون وركز فى الورق اللى قدامه وفجأه سمع صوت دبه فى الارض. قام يشوف فى ايه … اتصدم لما شاف ليليان مرميه فى الارض مغمى عليها ).
زي: لييييليييييان …ليليان حبييتى … دادة سميحه .
(دادة سميحه جت تجرى على صوته العالى).
دادة سميحه: ايوا يابنى … يالهوى مالها ليليان.
زين شالها: مش عارف اتصلى على المستشفى يبعتوا دكتوره حالا .
عند مراد وسارة
سارة: مراد .
مراد شدها من حضن مهاب بعصبيه: حسابك معايا بعدين.
مهاب: حساب مين يا جدع انت ازاى تشدها كدة .
مراد: وانت مالك ياروح امك.
مهاب: انا روح امى! … طيب انا اروح امى فعلا تعالى بقا اوريك روح امه هايعمل ايه فيك.
(مراد زق سارة بعيد واتخانق هو ومهاب ورغم ان مهاب فى نفس جسم مراد ولياقته لان مراد خبرته اعلى وقدر يتغلب عليه وطلع سكينه صغيرة وعورو بيها فى دراعه ).
مراد: سورى بقا يا روح امك… مراد الالفى لما بيضرب حد لازم يعلم عليه … واديك اخدت الشرف اهو .
( الكل وقف يتفرج ومحدش قادر يدخل بينهم وسارة واقفه تعيط ومش عارفه تعمل ايه ومنظر مراد خوفها وخوفها اكتر لما سحبها وراة وخرج من المكان كله ).
سارة: مراد ممكن تهدى انا هافهمك كل حاجة .
مراد بغضب: اخرسى .
سارة وقفت مراد: مراد اهدى والله انا معملتش حاجة غلط .
مراد بصووت عالى لدرجه انه فزعها: لا غلط… وقولتلك اسكتى .
مهاب خرج وفى ايدة مسدسه: انت فاكر انك هاتهرب منى واسيبك انت مش عارف انت عملت ايه ياله .
مراد: ياله انا ياله .
سارة وقفت فى وش مهاب ومراد فى ضهرها: مهاب ارجوك نزل سلاحك مينفعش كدة .
مراد: اوعى من وشى مااشوف الاهبل دة بيعمل ايه .
(مهاب ضرب طلقه جت جنب مراد بالظبط وسارة صوتت واستخبت فى حضن مراد ).
مراد بصوت جهورى: انت مجنون انت كنت هاتموتهاااا.
مهاب: هو انا مقولتلكش ان ظابط فى عمليات الخاصه وبعرف نشانى رايح فين .