هيثم: طيب والميداليه اللى عليها اسمك .
مراد: تعرف انا مبكرهش فى حياتى قد الغباء او اللى قدامى يبقى غبى وعنيد .. انت اهبل انا ممعيش ميداليات باسمى اصلا واللى قتلها سهل يحطها … بص ياله انت خنقتنى والله قووم نادى حد اكبر منك اتكلم معاه مش ناقص وجع دماغ.
هيثم ارتبك: خلاص ياباشا القضيه هاتتحفظ ضد مجهول .
مراد: لا … انا كلمت اللواء شريف يشيلوك من القضيه دى وحد تانى اذكى يمسكها… ووصيت عليك تروح موسيقى الشرطه تطبل وارة حد دة … انت شاطر فى الحكايه دى .. وعلى فكرة انا اصريت اجيلك بنفسى علشان اديك درس تفتكرة عمرك كله … اصل انا بموت وادى دروس .
فى قصر الباشا
الباشا: زين اهلا… شرفت
زين: طبعا انت مستغرب انا جايلك انت ليه .. ومروحتش لابنك .
الباشا: لا انت تيجى فى اى وقت وابنى تروحله فى اى وقت … بس مش فاهم فى ايه .
زين:لا انت فاهم .. ابنك لعب فى عداد عمرة وبيكمل لعب وانا سايبه بمزاجى .. ابنك غلط غلطات كبيرة اوى وانا بحبه ولما
بحب حد بحبه يغلط علشان لما اجاى احطه فى دماغى يتربى صح … وميرجعش يعيط زى النسوان .
الباشا: هو عمل ايه بس .
(زين قام من مكانه وقرب عليه ونزل بجسمه ناحيه الكرسى اللى قاعد عليه الباشا وهمس فى ودانه ).
زين بهمس: اوع تكون فاكر ان مشوفتش اللى عملته فى ابويا وامى زمان او تكون فاكر ان كنت صغير مش هافتكرك ولا افتكر كلامك ولا افتكر ضحكتك وابويا وامى بيولعوا فى العربيه … تؤتؤ تبقى غلطان لو افتكرت كدة بس شوفت انا صبرت عليك قد ايه
ولسه عقابك مش جة … وابنك جة وكمل مكانك المسيرة بس انا الصراحه صبرى بدء ينفذ وايدى بدات تاكلنى ان اقتلكوا بس فكرت وقولت لسه شويه عليكوا مش قبل ما احرق قلبك بس انهاردة هتاخدوا اكبر ضربه فى حياتكوا عارف مصنع الحديد اللى بتبنوة بقالكوا تلات سنين… انا بقا جيت و فى ثانيه وسويتتوا بالتراب مبقاش له وجود … دى اول قرصه ودن والتقيل لسه جاى وراة .. انا عاوز انبهك على حاجة مش انت قاعد فى قصرك وحواليك حراستك بس انا بقا بعد عليك انفاسك حتى وانت نايم … اسيبك بقا مع صدمتك .. سلام .
( مشى زين والباشا حس انه هايجراله حاجة وجاب تليفونه واتصل على الشركه واتاكد ان المصنع بيتهد بامر من الحكومه والخساير كبيرة جدا )
الباشا بعصبيه: رععععععععد
رعد: ايوا ياباشا نعم .
الباشا: على فين .