فى مكان اخر فى الشرقيه
سهى: الا قوليلى بيقولوا ليليان هربت مع واحد صح
ايمان بضيق منها: بقولك ايه يا سهى كله الا ليليان مش علشان بتكريها تطلعى عليها كلام مش مظبوط انا مش هاسمحلك
سهى: اهدى يابنتى انا قولت انك هاتقوليلى الحقيقه عشان هى بتحبكوا واقرب واحدة ليكى
ايمان: معرفش وبعدين انا هاسيبك بقا اروح اصور ورق
ايمان مشيت تصور ورق وهى واقفه لقت حد واقف جنبها لفت تبص لقت
ايمان: عبد الرحمن
عبد الرحمن ابن عم ليليان يبقا ابن شاكر: اه انا يا ايمان الى قفلتى فى وشى السكه
ايمان: يوووووووة هو انا هاقعد كتير اعتذر واحلف ان والله بابا دخل فاجأه عليا عاوزنى اعمل ايه
عبد الرحمن اضايق من طريقتها معاه: لا متعمليش ياهانم وشكرا على طريقتك فى الكلام معايا
ايمان حست انها زودتها: عبد الرحمن بجد انا اسفه اعذرنى بس انا بتوتر وبخاف لما بحس ان بابا بيشك فيا انت عارف ياعنى ايه بابا يعرف انى بكلمك
عبد الرحمن بهدوء: خلاص الموضوع عدى ومتخافيش مش هايعرف حاجة بطلى خوفك الزايد دا … ويالا عشان تروحى اتاخرتى
فى شركه الجارحى
مراد: اظن كدا عملت كل الى قولت عليه
زين: اه اخلع انت بقا
مراد: اخلع ليه مش خالع انا … ولا عاوز تستفرد بالمزة
زين: مزة ايه وهبل ايه بطل اسلوبك دا
مراد بضحك: هههههه يا زين متضحكش عليا انت عاوز تفهمنى انها مش عجبتك
زين بغيظ: والله يا مراد لو متظبطش لاظبطك متنساش دى مين
مراد بخبث: مين يا قلبى؟.