عبد الرحمن: بابا لو فكر يمسك قوليلى .
: هاتعمل ايه يابن امك .
عبد الرحمن: بابا … احم ازيك ؟!
شاكر: ليك عين تسأل عن صحتى وانت خرجت عن طوعى .
عبد الرحمن: خرجت عن طوعك فين .. انا كل اللى انا عملته اتجوزت الانسانه اللى بحبها.
شاكر: وياترى مين الانسانه دى بنت حسن .
عبد الرحمن: ماله عم حسن … راجل محترم .. مربي بنته احسن تربيه … ماله عم حسن بتكرهه ليه … علشان كان بيقف
فى وشك انت وعمى لما بتيجو على جدتى وبيقف فى وشكو لما كنت بتضربوا ليليان .. ماله فى ايه .
شاكر: انت مش متربى .. هى كلمه طلق البت دى وانزل استنى بنت عمك ترجع انت احق بيها من يوسف كدة تبقا ابنى وحبيبى لو معملتش كدة يبقا تنسى ان ليك اب وام .
عبد الرحمن: انا اسف علشان هاقولك الكلام دة بس انا عمرى مهاطلق ايمان ولا هارجع .. ولا هاتجوز ليليان فى يوم من الايام .. وان كان دة عقابك يبقا انت اللى اخترت مش انا .. بس انا هايفضل ليا ام اسأل عليها واب اتمنى من ربنا انه يشيل الغشاوة
من على عنيه .
( عبد الرحمن قفل مع ابوة واتنهد بحزن من ابوة اللى عمرة هايفضل كدة ماشى وراة الفلوس والطمع ).
فى بيت الجارحى
زين: ليليان انتى صحيتى .
ليليان: اه انا صحيت ومش لقيتك وسألت عليك قالوا انك روحت الشركه .. نمت تانى وعرفت انك هنا فى المكتب .
زين: طيب تعالى يا قلبى قربى واقفه بعيد ليه .
( ليليان قربت وقعدت جنبه على الكنبه وهو حضنها هى حست انها قعدت قبل كدة هنا مرة وافكار كتير بتجيلها ومش مركزة ).
زين: مالك ؟!
ليليان: هو احنا كنا بنقعد هنا قبل كدة المكان دة بالذات حسيت انى قعدت فيه .. افكار كتير فى دماغى ومش قادرة اركز .
زين: اه قعدتى هنا معايا كنت بذاكرلك .. كنتى بتقعدى فى حضنى زى دلوقتى واشرحلك .
ليليان: هههه وكنت بركز .
زين: امممم كنتى شاطرة وبتركزى .
ليليان بحزن: هى سارة كدة سافرت خلاص .
زين: تؤتؤ مسافرتش .
ليليان: ايه بجد ازاى … احكى يا زين وساكت ومتقوليش.
زين: هههههه طيب اهدى هاحكيلك ..انا رروحت الشركه وضربت مراد
ليليان بصدمه: ايه ضربته !
زين: امممم وزعقتله وهو زعق ومشى زعلان… خفت عليه كلفت حد يمشى وراة واحد يشوف هو رايح فين … وهو راح قعد شويه مع نفسه … وبعد كدة راح على المطار ومنعها من السفر .
ليليان: طيب ليه من الاول اصلا دة كله يحصل .. ليه سمحلها تاخد خطوة زى دى .
زين: علشان هو عنيد جدا وهى عنيدة والعند اتحكم فيهم .
ليليان: اممممممم ياعنى هى زمانها معاه اكيد بيصالحها .
زين بضحك: ههههههههههههه اه اكيد .
ليليان: طيب تعال نروحلهم بيتهم بكرة نزورهم .
زين: امممم لى لى اكيد هما عاوزين يرتاحوا بلاش نرخم عليهم .
ليليان: لا لازم نروح … انا عاوزها اشوفها … ابقى اتصل بيهم وقولهم .
زين: ماشى يا حبيبتى .
ليليان: ها قولى عملت ايه فى الشركه ؟.
زين باستغراب: عملت ايه فى ايه !
ليليان: يومك كان ازاى … لا استنى لو سمحت وقولى احنا علاقتنا ليه كدة انا حاسه فيها فتوور فيها حاجة غريبه … انت تعرف ان ماما سارة مكنتش تعرفنى معنى كدة ان عمرى ماروحت بيتهم مثلا محضرتش فرحى … انا محضرتش فرحهم … انتو بتخبوا ايه .
زين: مبخبيش كل الحكايه ان فعلا علاقتنا فيها فتوور وبعاد عن بعض شويه .. ليليان هو ممكن متسأليش عن حاجة قبل فقدان
الذاكرة … الدكتورة نبهت عليا مفيش اى حاجة سلبيه اقولك عليها .. انا معنديش استعداد ان اخسرك.
ليليان: وتخسرنى ليه … هى حياتى فيها ايه تخاف تحكهولى .. انا اعصابى تعبت منك يا زين .. وغموضك دا تعبنى جدا .. انا مش كل شويه هاقعد افكر الف سؤال فى دماغى وبردوا مبلاقيش اجابه .
( زين سكت ومردش ).
ليليان: تمام متردش .. انا هاقوم انام تصبح على خير .
( سارة وصلت البيت وبتضغط على الاسانسيرر علشان ينزل وبالفعل الاسانسير جه وهى ركبت ولسه بتقفل مراد دخل ).
سارة: انت جاى لغايه هنا . لو سمحت يا مراد امشى .
مراد: لا مش هامشى
سارة قربت منه والغيظ ماليها منه: انت عاوز ايه منى … انت مش ضربتنى واهانتنى وزعقتلى وبعتلى رساله بتطلب فيها ان