حجه توحيدة: مبروك يابنى .. انا كنت عاوزة اقولك سيبك منى انا وسافر انت وايمان
عبد الرحمن: لا مينفعش لازم تسافرى معانا .. مش هانعرف نسيبك كدا لوحدك هنا ولا ايمان هاترضى … وفى نفس الوقت مش ضامن ردة فعل ابويا ايه بعد ما يعرف ان اتجوزت وسافرت
توحيدة: مش عاوزة اكون عبأ عليك يابنى
عبد الرحمن: لا متقوليش كدا تانى ازعل … يعلم ربنا انا بحبك قد ايه… انتى زى امى
توحيدة: تسلم يا حبييى … انت اللى خلاص بقيت غلاوتك من غلاوة ايمان بالظبط
عبد الرحمن: ربنا يخليكى لينا يا ست الكل.. انا هاقوم امشى ابلغ احمد وامى بموافقه بشمهندس زين
توحيدة: ماشى
عبد الرحمن مشى وفى الوقت دا ايمان كانت نايمه من تعب التفكير فى رفض زين وعبد الرحمن اللى مكلمهاش من امبارح
توحيدة: ايمان قومى اصحى .. كفايه نوووم
ايمان: سيبنى يا ماما لو سمحتى مش قادرة اقوم
توحيدة: فى عروسه كتب كتابها بكرة وتكون عاوزة تنام …قومى علشان تلحقى تجهزى
ايمان: كتب كتا… لا انتى بتقولى انة فعلا كتب كتابى بكرا … والنبى قولى الحقيقه ازاى يا ماما
توحيدة بضحك: اه ياختى كتب كتابك بكرة وزين خلاص وافق… عبد الرحمن راحله انهاردة وقعد معاه وزين وافق
ايمان بغيظ: وكان رافض من الاول ليه بس
توحيدة: افهمى يا غبيه لازم يعمل كدا اولا علشان يتأكد من نوايا عبد الرحمن وتانى حاجة علشان عبد الرحمن ميحسش انك سهله بالعكس لازم يعافر علشان يوصلك .. وتالت حاجة ودى الاهم يعرف ان ليكى ضهر لو فكر يدايقك. …و زين موجود
ايمان: المهم انه وافق هاقوم اجهز بقا واشوف البس ايه
توحيدة: هههههههههه مجنونه والله … قومى ياختى ربنا يسعدك ويتمللك على خير
فى القاهرة ( المستشفى )
مراد: ها يا صاحبى … فاقت