زين بعصبيه: تشرحى ايه ونيله ايه … انشالله عنه ما فهم حاجة .. انا اللى عندى قولته انتى مراتى .. وبعدين انت جاى ليه هو انا مش رفضتك امبارح واظن انت عارف زين الجارحى ولو مش عارفنى اسأل عنى واعرف انى مبرجعش فى كلمه قولتها فاااااهم
عبد الرحمن راح قعد على كرسى وببرود: لا مش فاهم … وعلى فكرة انت غصب عنك هتوافق على جوازتى من ايمان الا اذا
زين: الا اذا ايه … انطق…وبعدين حاسب على كلامك كويس معايا انا مفيش حاجة بعملها غصب ابدا
عبد الرحمن بعصبيه: عادى ممكن باتصال بسيط لعمى وابويا واقولهم على مكانها
زين: ايوا قول اللى جواك … بس اقولك اعلى ما فى خيلك اركبه ولا يهمنى
ليليان بعصبيه: بس كفايه … انتو عاوزين ايه منى … انتوا واقفين لبعض على الكلمه … ليه وعلشان خاطر ايه
عبد الرحمن: ومش سألتيه ليه هو رافض جوزاتى من ايمان … ليه عاوز يفرقنا انا لغايه دلوقتى مش لاقى سبب معين لرفضه ليا
ليليان: زين لو سمحت اقعد خلينا نتكلم براحه وبهدوء… على فكرة يا زين عبد الرحمن زى اخويا و على فكرة كمان هو اللى هربنى يوم جوازتى من الشيخ وعمرة ما أذانى ابدا … انت ليه رافضه اوى كدا.
عبد الرحمن بهدوء: على يافكرة يا بشمهندس انا بحب ايمان اوى انا مش عاوز حاجة غيرها انا هابعد عن اهلى واسافر ومش ناوى ارجع تانى … ليليان مكنتش الضحيه الوحيدة فى العيله دى .. انا كمان ابويا طول عمرة ظل عمى وماشى وراة فى اى
حاجة وعمرو ماحسسنى بحبه .. جدتى وامى وليليان اللى كانوا بيحبونى وانا بحبهم … جدتى وماتت وليليان والحمد لله ربنا كرمها ومشيت بعيد عنهم وامى رافضه تسيب بيتها وابويا وعندها امل ان ابويا يرجع زى زمان وانا فقدت الامل فيه وعاوز اعيش مع الانسانه اللى بحبها.
زين: ليليان لو سمحتى اخرجى
ليليان: نعم ؟ اخرج فين .. زين انت بتقول ايه
زين: اللى قولتهولك اسمعي واخرجى برا ..لو عاوزنى اسمع منه
عبد الرحمن: كلامه صح … اخرجى انتى علشان نعرف نتكلم كويس
ليليان بخفوت وقربت من زين تاخد شنطتها: ماشى يا زين ..ماشى.
ليليان خرجت
زين: بتحبها بقالك قد ايه
عبد الرحمن: من ٢٠ سنه لما شوفتها بيبى صغننه حبيتها واتعلقت بيها جدا وكبرت قدامى وعلى ايدى وربتها ونفسى تبقا